De Atlantikwall

De Atlantikwall is in nog geen twee jaar gebouwd. Deze ongekende prestatie was alleen maar mogelijk dankzij een efficiënte manier van bouwen. De Duitsers maakten bij de aanleg van de Atlantikwall daarom gebruik van gestandaardiseerde bunkerontwerpen, zogenaamde Regelbauten.

In totaal zijn honderden verschillende standaardtypes bekend, allemaal met een unieke benaming en typenummer. In zogenaamde Typenheften, bunkercatalogi, stonden ze allemaal bij elkaar. Niet alleen met een tekening, maar ook met een opgave van de benodigde materialen en het aantal manuren om ze te bouwen. Voor kleine, lichte bunkers was al meer dan 100 kubieke meter beton nodig, en voor een St-bunker gemiddeld 800 kuub.

Veel voorkomende St-bunkers zijn de types 502 (manschappenbunker), 622 doppelgruppenunterstand en 134 (munitiebunker). De Festungspioniere, de Duitse genietroepen, hadden specifiek tot taak bunkers en fortificaties te ontwerpen en zij bepaalden ook welke type bunker op welke plek kwam.

Mitrailleur bunker

Overzicht fortificaties: Atlantikwall




In de Zeepeduinen en bij Slot Haamstede liggen zo’n 40 bunkers uit de Tweede Wereldoorlog. Op het hoge duin ligt de commandopost: de Walvisbunker.

Reacties

  1. De vleugelbunker bij de Moolweg in Burgh-Haamstede wordt dit jaar toegankelijk gemaakt voor publiek. Volgende maand begint een groep vrijwilligers met het uitgraven van het deels met zand volgestorte bouwwerk. Het streven is eind juni open te gaan, aldus Ria Geluk van de bunkerwerkgroep binnen de Stichting Westerschouwen Kultureel (SWK).

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten